اولین تلاش‌های انسان برای کاوش جهان هستی و کهکشان‌ها، در دهه ۱۹۷۰ میلادی توسط ناسا آغاز شد. کاوشگر‌های پایونیر ۱۰ و ۱۱ و وویجر ۱ و ۲، چهار کاوشگر ناسا بوده که در زمان نگارش این مقاله، احتمالا جایی خارج از منظومه شمسی ما در حال حرکت به سمت بی‌کران‌ها هستند. با وجود این که ارتباطات زمین با پایونیر ۱ و ۲ در سال‌های ۱۹۹۵ و ۲۰۰۳ قطع شد ولی دانشمندان همواره در پی این هستند که مسیر این کاوشگرها را تخمین بزنند. خوشبختانه تلسکوپ گایا برای پاسخ به این سوال به کمک آمده است.

محققین کورین بیلر جونز (Coryn Bailer-Jones) و دیوید فارنوکیا (Davide Farnocchia) در مقاله خود می‌گویند:

تمام این ۴ کاوشگر از منظومه شمسی خارج شده‌اند. این درست است که این کاوشگرها پیش از رسیدن به ستاره‌‌های دور دست از کار می‌افتند (پایونیرها از کار افتاده‌اند)، اما جالب می‌شود که بدانیم در میلیون‌ها سال آینده، چه ستاره‌هایی در مسیر این ۴ کاوشگر ناسا قرار دارند.

 

وویجر یک

اولین ستاره‌ای که در مسیر ۳ کاوشگر ناسا قرار می‌گیرد پروکسیما قنطورس (Proxima Centauri) نام دارد که ۴ سال نوری با ما فاصله داشته و در منظومه آلفا قنطورس (Alpha Centauri) قرار گرفته است. دانشمندان در مقیاس کهکشانی، به این ناحیه لقب حیاط پشتی را داده‌اند. وویجر یک احتمالا حدود ۱۶ هزار سال دیگر به این ستاره می‌رسد، در حالی که وویجر ۲ به ۲۰ هزار سال نیاز دارد تا از این ستاره عبور کند. پایونیر ۱۱ نیز بعد از ۱۸ هزار سال از کنار پروکسیما قنطورس گذر خواهد کرد.

 

وویجر دو

پایونیر ۱۰ اما در مسیر دیگری قرار دارد و اولین ستاره‌ای که خواهد دید، راس ۲۴۸ (Ross 248) نام دارد. این ستاره ۱۰ سال نوری با ما فاصله دارد و در صور فلکی شمالی کهکشان آندرومدا قرار گرفته است. اخترشناسان تخمین زده‌اند که راس ۲۴۸ حدود ۸۰ هزار سال دیگر، برای مدت کوتاهی جای آلفا قنطورس را خواهد گرفت و به نزدیک‌ترین ستاره به خورشید تبدیل خواهد شد. پایونیر ۱۰ پس از ۳۴ هزار سال به این ستاره خواهد رسید.

 

پایونیر ۱۰

دیگر ستاره مهمی که در مسیر کاوشگر وویجر یک قرار دارد، ستاره شراره‌ای HD ۲۸۳۴۳ نام دارد. این ستاره متغیر بعضی مواقع روشنایی پویایی از خود نشان می‌دهد که تنها چند دقیقه بیشتر طول نمی‌کشد. اختر شناسان عقیده دارند که ستاره‌هایی مانند HD ۲۸۳۴۳، به دلیل انرژی مغناطیسی اتمسفر خود، شراره تولید می‌کنند که چندان بی‌شباهت به شراره‌های خورشیدی خودمان نیست.

 

پایونیر ۱۱

علاوه بر ستاره HD ۲۸۳۴۳، ستاره‌ای به نام گلیس ۴۴۵ که از نوع M است، تنها ۱۷.۶ سال نوری با ما فاصله دارد که وویجر یک پس از ۴۴ هزار سال به آن خواهد رسید. با این حال اگر همچنان در پی سرنوشت ۴ کاوشگر ناسا هستید، اختر شناسان پیش‌بینی می‌کنند که چیزی در حدود ۱۰ به توان ۲۰ سال دیگر، ممکن است از کار بیفتند یا با ستاره‌ای برخورد کنند یا در دام جاذبه سیاره‌ای بیفتند. البته بشر می‌تواند مطمئن باشد که سال‌ها پس از انقراض او، ساخته دست خود را در کهکشان‌ها و میان ستاره‌ها رها کرده است تا شاید کسی آن را پیدا کند.